ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Όταν οι γυμνοί της Μέρας της Κρίσης αναγκάστηκαν να «ρίξουν κάτι επάνω τους»

IRENE D' ATHENES
Το 1802 καλόγριες διέταξαν να «ντυθούν» μορφές που υπήρξαν γυμνές επί 350 χρόνια σε ένα αριστουργηματικό έργο φλαμανδικής ζωγραφικής για να μην προκαλούν τους πιστούς.

Το 1802, όταν κατακάθισε κάπως ο κουρνιαχτός της Γαλλικής Επανάστασης, οι καλόγριες του νοσοκομείου και πτωχοκομείου της Μπον αναστέναξαν ανακουφισμένες. Η σκέψη πως το πολύτιμο πολύπτυχο που είχε ζωγραφίσει ο σπουδαίος Φλαμανδός ζωγράφος Ρόχιερ βαν ντερ Βάιντεν (Rogier van der Weyden) το 1445 μπορούσε επιτέλους να βγει από την κρυψώνα του και να ξαναβρεί την θέση του πίσω από την Αγία Τράπεζα τις γέμιζε χαρά.  

Η αγαλλίασή τους όμως δεν κράτησε πολύ, κι αυτό επειδή η σεμνοτυφία του 19ου αιώνα φαίνεται πως ήταν ισχυρότερη από την ελευθερία καλλιτεχνικής έκφρασης τον 15ο αιώνα. Κι έτσι, ενώ αυτό το σημαντικό έργο είχε συσκευαστεί και καταχωνιαστεί για χρόνια ώστε να μην καταστραφεί από τους επαναστάτες που, μαζί με τη μοναρχία, είχανε βάλει στο στόχαστρό τους και τη θρησκεία και τον κλήρο, η ακεραιότητα και η καλλιτεχνική του αξία απειλήθηκε μόνο από το τάγμα που ιδρύθηκε για να λειτουργήσει ως θεματοφύλακας του κληροδοτήματος του Νικολά Ρολέν.  

Εκείνο όμως που προκάλεσε την αμηχανία και την αιδημοσύνη των καλογριών προφανώς και δεν ήταν οι εξέχουσες αυτές μορφές ενδεδυμένες με την προσήκουσα λαμπρότητα, αλλά η γύμνια των εκλεκτών των Ουρανών και των αμαρτωλών που έχουν καταδικαστεί στο πυρ το εξώτερο.  

Ο Νικολά Ρολέν ήταν ένας πλούσιος αστός που, μέσω των γάμων και της πολιτικής του οξύνοιας, απέκτησε ακόμα περισσότερα πλούτη και ισχύ όταν διορίστηκε Καγκελάριος της Βουργουνδίας από τον Φίλιππο Γ' τον Καλό. Ο Ρολέν όμως, εκτός από ραδιούργος, ήταν και ιδιαίτερα ευσεβής. Έτσι, επειδή αγωνιούσε για τη σωτηρία της ψυχής του λίγο παραπάνω από τον μέσο άνθρωπο της Αναγέννησης εξαιτίας της πολιτικής του δράσης, αποφάσισε το 1440 να ιδρύσει ένα νοσοκομείο και πτωχοκομείο, το οποίο επρόκειτο να αποτελέσει το πρώτο πραγματικά σύγχρονο νοσοκομείο της Ευρώπης.  

Οι εργασίες για την ανέγερση του κτιρίου ξεκίνησαν αφού κέρδισε την συγκατάθεση και ευλογία του Πάπα Ευγένιου Δ' και στην ιδρυτική χάρτα του ιδρύματος ανέφερε ρητά πως προχωρά στην ανέγερση «για τη σωτηρία μου, επιθυμώντας να ανταλλάξω τα επίγεια με ουράνια αγαθά... ως ευγνωμοσύνη για τα αγαθά με τα οποία ο Κύριος, πηγή κάθε πλούτου, με προίκισε, από τώρα και στον αιώνα τον άπαντα, ιδρύω ένα νοσοκομείο». 

Ο Ρολέν ήταν επίσης λάτρης της ζωγραφικής. Το 1435 είχε αναθέσει στον ζωγράφο Γιαν βαν Άικ να φιλοτεχνήσει έναν πίνακα όπου θα απεικονιζόταν ο ίδιος με την Παναγία και το Θείο Βρέφος, διάσημο έργο που είναι γνωστό ως η Παρθένος του Καγκελαρίου Ρολέν και φυλάσσεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.  
 

Η Παρθένος του Καγκελαρίου Ρολέν, 1435. Ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε από τον Γιαν βαν Άικ έπειτα από ανάθεση του Νικολά Ρολέν και σήμερα φιλοξενείται στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

Ήταν αναμενόμενο λοιπόν ότι για την ύψιστη φιλανθρωπική παρακαταθήκη του, εκτός από την ίδρυση ειδικού τάγματος μοναχών τις οποίες ονόμασε «Νοσοκόμες Αδελφές της Μπον», θα φρόντιζε και για τη διακόσμηση του ναού του. Πράγματι, το 1443 παράγγειλε στον εκ Βρυξελλών ορμώμενο Ροχίερ βαν ντερ Βάιντεν, έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους της πρώιμης φλαμανδικής ζωγραφικής, να δημιουργήσει ένα έργο για την Αγία Τράπεζα της Μπον.   

Η «Μέρα της Κρίσης» είναι ένα εκθαμβωτικό έργο του Ροχίες βαν ντερ Βάιντεν που πραγματοποιήθηκε έπειτα από ανάθεση του Νικολά Ρολέν για το πρώτο νοσοκομείο της Ευρώπης.  


Όταν ολοκληρώθηκε το έργο το αποτέλεσμα ήταν εκθαμβωτικό. Ο βαν ντερ Βάιντεν είχε δημιουργήσει ένα πολύπτυχο ύψους 2,2 και μήκους 5,5 μέτρων που αποτελούνταν από 15 πίνακες σε 9 πάνελ και απεικόνιζε την Ημέρα της Κρίσεως. Στην κλειστή εκδοχή του, όπως δηλαδή το έβλεπαν οι τρόφιμοι του ιδρύματος κατά την διάρκεια της εβδομάδας, είναι ορατά τα έξι εξωτερικά πάνελ. Αυτά είναι ζωγραφισμένα με σκοτεινά χρώματα και απεικονίζουν τον Ρολέν και τη σύζυγό του, τη σκηνή του Ευαγγελισμού, τον Άγιο Σεβαστιανό και τον Άγιο Αντώνιο. Οι θρησκευτικές μορφές εδώ είναι ένα υπέροχο παράδειγμα της τεχνικής γκριζάιγ (grisailles), μιας τεχνικής που βασίζεται στην μονοχρωμία και επιδιώκει να μιμηθεί το αισθητικό αποτέλεσμα της γλυπτικής. 

 Ο Χριστός και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ορίζουν την μοίρα των ανθρώπων κατά την Ημέρα της Κρίσης.  



Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ κρατάει ζυγαριά για να κρίνει τις ψυχές και έχει φτερά παγονιού, τα αναρίθμητα μάτια τους του επιτρέπουν να βλέπει όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων.  

Τις Κυριακές και τις γιορτές το πολύπτυχο είναι ανοικτό και η δεσπόζουσα μορφή είναι ο Χριστός. Ντυμένος με πορφυρό μανδύα που αφήνει να φαίνονται τα στίγματά του, κάθεται επάνω σε ένα ουράνιο τόξο, πατά σε μία σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο και καθοδηγεί τους εκ δεξιών του στον Παράδεισο και τους εξ αριστερών του στην Κόλαση. Στα πόδια του, σε ρόλο συμπαραστάτη γονατίζουν η Παρθένος Μαρία και ο Ιωάννης Βαπτιστής.  

Όταν το πολύπτυχο είναι κλειστό μπορεί κανείς να θαυμάσει τα έξοχα δείγματα της τεχνικής γκριζάιγ.  



Όταν το πολύπτυχο είναι ανοικτό η δεσπόζουσα μορφή είναι ο Χριστός, ντυμένος με πορφυρό μανδύα που αφήνει να φαίνονται τα στίγματα του, κάθεται επάνω σε ένα ουράνιο τόξο και πατά πάνω σε μία σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο.  

Η δεύτερη εξίσου εντυπωσιακή μορφή είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως ψυχοστάτης: κρατάει μία ζυγαριά για να κρίνει τις ψυχές και φέρει φτερά παγονιού, γεμάτα μάτια για να βλέπει τις αμαρτίες των ανθρώπων. Τα επάνω πάνελ κοσμούν τέσσερις πάλλευκοι άγγελοι, με τα όργανα βασανιστηρίου του Ιησού ανά χείρας για να θυμίζουν το μαρτύριο του γιου του Θεού για τη σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής ενώ οι Δώδεκα Απόστολοι απεικονίζονται κατά την ιταλική σχολή, καθιστοί και να συζητούν μεταξύ τους, αντί για την γαλλική που τους θέλει όρθιους και σιωπηλούς.  

Οι άλλες μορφές του πολύπτυχου όμως παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς οι άνδρες που αναπαρίστανται είναι ο Πάπας Ευγένιος Δ', ο Επίσκοπος του Ωτάν και γιος του Ρολέν, ο Φίλιππος Γ' ο Καλός και ο ηλικιωμένος άνδρας πρέπει να είναι ο ίδιος ο Ρολέν. Οι γυναίκες από την άλλη πλευρά είναι η τρίτη σύζυγος του Ρολέν, η Ισαβέλλα της Πορτογαλίας και σύζυγος του Φιλίππου Γ' και η νεαρά με τον κόκκινο μανδύα εικάζεται πως είναι η κόρη του Ρολέν.  

Οι γυναίκες είναι η τρίτη σύζυγος του Ρολέν, η Ισαβέλλα της Πορτογαλίας και σύζυγος του Φιλίππου Γ' και η κόρη του Νικολά Ρολέν.  



Οι άνδρες που αναπαρίστανται είναι ο Πάπας Ευγένιος Δ', ο Επίσκοπος του Ωτάν και γιος του Ρολέν, ο Φίλιππος Γ' ο Καλός, ενώ ο ηλικιωμένος άνδρας εικάζεται πως είναι ο ίδιος ο Ρολέν.  

Εκείνο όμως που προκάλεσε την αμηχανία και την αιδημοσύνη των καλογριών προφανώς και δεν ήταν οι εξέχουσες αυτές μορφές ενδεδυμένες με την προσήκουσα λαμπρότητα, αλλά η γύμνια των εκλεκτών των Ουρανών και των αμαρτωλών που έχουν καταδικαστεί στο πυρ το εξώτερο. Οι είκοσι περίπου μορφές που κατευθύνονται με ανακούφιση στις πύλες του Παραδείσου ή οδηγούνται πανικόβλητες στην Κόλαση απεικονίζονται ολόγυμνες κι αυτό όλως παραδόξως θεωρείται απαράδεκτο 4 αιώνες μετά την δημιουργία του έργου. Οι καλόγριες του τάγματος της Μπον παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους και καλούν έναν ντόπιο ζωγράφο, τον Μπερτράν Σεβώ, να τις καλύψει για να μην θίγεται το ήθος των ευσεβών.   

Τέσσερις πάλλευκοι άγγελοι, κρατούν τα όργανα βασανιστηρίου του Ιησού για να θυμίζουν το μαρτύριο του γιου του Θεού για την σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής.  



Οι εκλεκτοί στις πύλες του Παραδείσου, γυμνοί και «ντυμένοι».  


Οι κολασμένοι αναγκάστηκαν να γίνουν πιο «ευπρεπείς» για να μην κολάζουν τους ευσεβείς και τους ακολουθήσουν στις φλόγες της Κολάσεως.  

Ο Σεβώ, συνειδητοποιώντας την καταστροφική απαίτηση της ηγουμένης παίρνει κάποια μέτρα προστασίας του αρχικού έργου πριν ξεκινήσει να «ντύνει» τους γυμνούς. Περνάει ένα διαφανές βερνίκι τον πίνακα ώστε να διασωθεί η αυθεντική εκδοχή του πολύπτυχου, γεγονός που επέτρεψε και την αποκατάσταση του έναν περίπου αιώνα αργότερα. Πριν όμως απελευθερωθούν από τα δεσμά της αιδημοσύνης, οι μεν ενάρετοι «φόρεσαν» έναν ταπεινό μανδύα και οι κολασμένοι τυλίχθηκαν σε αδηφάγες φλόγες για 100 χρόνια. Πολύ μικρό διάστημα αν αναλογιστεί κανείς την αιώνια καταδίκη της ψυχής τους από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...